Zorgprofessional

In de zorgstandaard Eetstoornissen wordt gesproken over het herstel van vermogen om je aan te passen en eigen regie te voeren in het licht van de sociale, mentale en fysieke uitdagingen in het leven. Essentieel hierin zijn: eigen regie, zelfmanagement, gelijkwaardigheid en het vinden van eigen kracht. Zelfmanagement is het vermogen goed om te gaan met symptomen, behandeling, gevolgen van de eetstoornis en leefregels te aanvaarden. Het veronderstelt de aanwezigheid van inzicht, motivatie en vaardigheden bij de patiënt. Juist bij patiënten met een eetstoornis, waar thema’s als autonomie en controle zo’n belangrijke rol spelen, is het bieden van keuzen in een gezamenlijke besluitvormingsproces belangrijk.

Zorgstandaard Eetstoornissen

Als zorgprofessional moet je zelf ook fit zijn en veel geduld kunnen hebben. Bij patiënten met een eetstoornis spelen ‘autonomie’ en ‘controle’ een belangrijke rol. Daarom is het bieden van keuzes in een gezamenlijk besluitvormingsproces belangrijk. Omdat voorkomen van dwang essentieel is vraagt dit goede vaardigheden en samenwerking van het behandelteam onderling. Voor een goede behandeling stel je heldere behandeldoelen en geef je aan welke zorg je biedt. Je laat de patiënt zijn/haar verwachtingen uitspreken. Marion doet een oproep naar de professional; staar je niet blind op de diagnostische labels, maar houd altijd oog voor de mensen om wie het gaat. Heb oog voor hun leefwereld.

Orthorexia nervosa is geen erkend ziektebeeld. Derhalve is deze niet opgenomen in de zorgstandaard Eetstoornissen. Er is wel informatie te vinden in de richtlijnen van de eetstoornis en is daar omschreven als “extreem dwangmatig gezond eten.” De kwaliteit van het eten staat voor patiënten gelijk aan de kwaliteit van leven. Er is sprake van een overmatige fixatie op gezonde pure voeding. Er zijn angst- en schuldgevoelens bij het eten van bewerkte suikerrijke en vette producten. En patiënten leven in een sociaal isolement. Het ziektebeeld is te herkennen aan onder meer veel ‘doen’ in plaats van ‘voelen’, onrust, controle over eigen plan, zwart-wit denken, bagatelliseren, rationaliseren en ontwijken. Het advies is om te proberen te doorzien waar de behoefte aan controle is ontstaan. Controle is zichtbaar door strakheid in het lichaam, ‘moetens’, tunnelvisie, angst, gedrag op automatische piloot en afwezigheid van een gevoelslaag. Probeer er achter te komen waar de levendigheid is gestagneerd. Levenslust is herkenbaar door mildheid, zachtheid, vrij in het lichaam indenken, relativeren, ruimte en speelsheid.